Regisseur Chloé Zhao heeft een beeldbepalende film over de tragedie van hedendaags Amerika gemaakt. Met zes nominaties waarvan er drie werden verzilverd was deze melancholische roadmovie langs een nieuwe economische frontier de grote winnaar van de 93ste editie van de Oscars.
Na de economische ineenstorting van een bedrijfsstadje op het platteland van Nevada, pakt Fern (Frances McDormand) haar bestelwagen en gaat op pad om als een moderne nomade een leven te verkennen buiten de conventionele maatschappij. In NOMADLAND, de derde speelfilm van regisseur Chloé Zhao, zijn echte nomaden Linda May, Swankie en Bob Wells te zien als Fern’s mentoren en kameraden tijdens haar verkenningstocht door het uitgestrekte landschap van het Amerikaanse Westen.
Zhao is uiteindelijk op zoek naar het gevoel van waardigheid dat deze thuisloze Amerikanen proberen mee te dragen als ze de horizon tegemoet rijden. Ja, de beelden zijn prachtig, maar ze verbloemen niet de onbegrensde melancholie die ermee gepaard gaat. De hartverscheurende ontmoetingen tussen Fern en de andere nomaden die naarstig op zoek zijn naar een gevoel van saamhorigheid en gemeenschap benadrukken dat dit een film is over leven met verlies en verdriet. Ondanks alles proberen de nomaden een gevoel van trots te vinden in het leven dat ze nu leiden, wat misschien wel de grootste tragedie van het hedendaagse Amerika is: dat je je erbij neer moet leggen dat armoede een deel van je identiteit zal zijn. McDormand en Zhao proberen een diepere laag aan te snijden door te laten zien dat er veel meer speelt onder het oppervlak van deze nieuwe economische frontier. Wat Nomadland op een prachtige manier laat zien is dat die laag zich pas openbaart als je er lang en grondig genoeg naar op zoek gaat.
VS, Drama, 2020, 107 minuten